Hoe krijg je meer aandacht voor dagelijks geluk voor emb-ers, zorgen voor je kind als ouder of in je werk in de zorg. Het is zo belangrijk en het klinkt zo logisch maar waarom gebeurt het dan nog niet? Wat is er voor nodig om hierin te vernieuwen? Welke interventie is dan nodig vanuit ouders, professionals, zorginstellingen? Met steun van al deze groepen hebben we een voorstel geschreven om op een innovatieve manier met dagelijks geluk aan de slag te gaan..
Begin juni heeft Social Envoy een projectaanvraag gedaan bij ZonMW voor het onderzoeken van ‘Klein geluk’ in de EMB-zorgomgeving. In samenwerking met EMB Nederland en Quality of Life Centre willen we vernieuwende gesprekstechnieken ontwikkelen. Het project richt zich op dagelijks geluk van emb’ers, hun naasten, verzorgers en professionals. Met dit project dragen we bij aan het ‘zien van de mens met emb als geheel’ in verbinding met zijn/haar omgeving.
Een dialoog aangaan om kwaliteit van leven te verbeteren is complex. Het wordt nog complexer als de centrale persoon niet-talig is en de andere deelnemers gewend zijn voornamelijk vanuit hun ‘zorg’rol te spreken. Daarom is het noodzakelijk vernieuwende dialoogvormen te co-creëren om zo een structurele dialoog over ‘Klein Geluk’ te realiseren. In overleg met EMB Nederland en hun achterban kiezen we ervoor ons te richten op emb’ers in zorginstellingen. Juist hier is een grote behoefte aan deze dialoog, aangezien ouders de regie van hun kind (gedeeltelijk) overdragen aan instellingen en er behoefte is om de onderlinge samenwerking te verbeteren.
Zoals de voorzitter van de vereniging EMB Nederland – Geert Benjamins – het omschrijft:
‘Eén van de doelstellingen van onze vereniging is trachten de kwaliteit van het leven van onze emb’ers, maar ook van hun ouders, broers, zussen en andere verwanten, te verbeteren. Daar draagt dit project aan bij.’
Dit project start op uitnodiging van de ouders, om samen met de verzorgers en hun kind aan tafel te gaan. De emb’ers zijn erbij en krijgen ruimte op hun eigen niveau en manier. Immers, emb’ers praten niet, wel kunnen ze op andere manieren aangeven wat voor hen belangrijk is. Zij spiegelen geluk op hun eigen manier. De centrale gedachte is om vanuit mens-zijn, niet vanuit rol, dagelijks geluk te kunnen benoemen. Wie ben je? Wat beweegt je? Wat betekent dagelijks geluk voor je? Dit is anders dan de huidige reguliere gesprekken, die bovenal over zorg gaan. Dit is een nieuw soort dialoog over wat ertoe doet en hoe we dat kunnen waarborgen in de bestaande routines.
